segunda-feira, 2 de maio de 2016

NIEUWSBRIEF MEI - NOTICIAS MAIO 2016

Een nieuwsbrief met opnieuw heel wat fotomateriaal. Nieuws over de brunch in Leest, het skypegesesprek met de school in Vichte, de eerste les internationaal koken en Sandro doet zijn verhaal over 25 jaar Acopamec.

Um novo boletim com fotos e informações sobre a Acopamec. Notícias sobre o brunch em Leest, conversa via Skype com a escola em Vichte, primeira aula de culinária internacional e Sandro conta a sua história de 25 anos Acopamec.
BRUNCH IN LEEST
De jaarlijkse brunch in Leest was weer eens een succes dank zij een grote groep medewerkers en de vormelingen (zie foto op het eind) die instonden voor de bediening. Leen Ardui met haar kinderen stond er met de info- en verkoopstand van Acopamec. Aan allen een grote dank en proficiat.

O brunch anual de Leest foi de novo um sucesso. Graças a grande organização e a ajuda dos confirmantes (ver foto final) foi possível ajudar 4 projetos, entre eles a Acopamec. Leen Ardui com seus filhos apresentaram info sobre Acopamec e artigos para vender. Nossos sinceros agradecimentos às associações de Leest.

SKYPE ‘DE BEUKENNOOT’ UIT VICHTE – CONVERSA VIA SKYPE COM ESCOLA EM VICHTE
Door Karel Demeulemeester, directeur.
Op 11/4/2016 had er via Skype een virtuele ontmoeting plaats tussen kinderen van Salvador de Bahia (organisatie Acopamec) en Vichte (Anzegem Gemeenteschool de Beukennoot). De Braziliaanse kinderen leerden ons de Samba. De Vlaamse kinderen leerden een choreografie op de muziek van Justin Bieber (Sorry)  We dansten samen, al was er vijf uur verschil in de tijdrekening en zaten we  9000  km van elkaar.

Voor de Braziliaanse kinderen uit de favela’s van Salvador de Bahia was het heel vroeg opstaan vanmorgen. Om 7u30 dienden ze al in het opvangcentrum Acopamec te zijn voor een virtuele ontmoeting met  hun Vichtse leeftijdsgenoten uit het zesde leerjaar B. In Vichte was het 12u30 als alle zesdeklassers van 6B verzameld waren in de computerklas.
Op beide plaatsen stond een cameraatje met micro gericht naar de kinderen. Onze kinderen begonnen met een dansje op het lied “Sorry” van Justin Bieber… iets wat ze geleerd hadden ter voorbereiding van het schoolfeest.
We kregen groot applaus van de Braziliaantjes. Daarna werd het dansje door onze Gaëlle en Anouck aangeleerd aan de Braziliaanse kinderen. Al gauw zagen we dat de kinderen ginder heel vlug het ritme en de beweging machtig waren. Mooi hoe we samen konden dansen (zie film).
Daarna mochten zij een dansje wagen. Op een eenvoudig melodietje brachten ze een mooie samba-dans. Heupen wiegen, handjes ritmisch bewegen, voeten kleine stapjes laten maken… mooi!  Daarna leerden ze ons de dans en bewogen we weer samen… een heel ontroerend moment!!! Kinderen op twee verschillende continenten die elkaar ontmoeten door dans!
"Het was magisch, ondanks de afstand en het tijdsverschil van vijf uur", vervolgt directeur Demeulemeester. "Zo'n Skype-contacten zouden in iedere school verplicht moeten worden. Het hoort bij het beste van wat ik de voorbije jaren in mijn carrière in het onderwijs meemaakte."
No dia 11 de abril tivemos um encontro virtual via Skype entre os alunos de Salvador da Bahia (organização Acopamec) e Vichte (Escola De Beukennoot). As crianças brasileiras nos ensinarem Samba. As crianças flamengas mostraram uma coreografia com a música de Justin Bieber (Sorry). Nós dançamos juntos, apesar cinco horas de diferença e uma distancia de 9000 km.
Para as crianças brasileiras das favelas de Salvador da Bahia ainda era muito cedo pela manhã. As 7:30h elas tinham que estar presente na Acopamec para uma reunião virtual com as crianças de Vichte. Em Vichte foi 12:30h quando todos os alunos da sexta série de 6B se reuniram no laboratório de informática.

Nossos alunos começaram a dançar "Sorry", de Justin Bieber, algo que tinham aprendido em preparação para a festa escolar.Recebemos grande aplauso dos brasileiros. Em seguida, a dança foi ensinada para as crianças brasileiras por nosso Gaëlle e Anouck. Logo vimos que elas estavam com o ritmo e movimento. Que bom podermos dançar juntos! (ver filme)
https://www.youtube.com/watch?v=v7jFJmTNf7M&feature=share
Em seguida, elas nos mostraram uma bela dança, samba. Quadris balançando e mãos movimentando-se ritmicamente, com os pés fazendo pequenos passos ... lindo! Depois, elas nos ensinaram a dança e voltamos a dançar juntos ... um momento muito emocionante !!! Crianças em dois continentes diferentes que se reuniram através da dança!
"Foi mágico, apesar da distância e da diferença de cinco horas", continua o diretor Demeulemeester. "Tais contatos do Skype deve ser obrigatório em todas as escolas. Pertence ao melhor do que eu experimentei em minha carreira na educação nos últimos anos."
http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-anzegem/leerlingen-dansen-voor-braziliaantjes-a2672745/
INTERNATIONAAL KOKEN – CULINARIA INTERNATIONAL
De eerste kookles in de reeks internationale keuken zit erop. We ‘gingen’ naar Italië en maakten een ‘gazpacho’ en lasanha. De 18 nieuwe leerlingen waren heel enthousiast en kijken al uit naar de volgende afspraak in mei. De klanten van het restaurant genoten van de maaltijd.
Na primeira aula de culinária na área da cozinha internacional fizemos um ‘passeio’ para a Itália. Preparamos um "gazpacho" e lasanha. Os 18 novos alunos foram muito animados e já ansiosos para a próxima aula, em maio. Os clientes do restaurante aprovaram bem a comida.

25 JAAR ACOPAMEC – 25 ANOS ACOPAMEC: SANDRO ROBERTO LIMA SANTOS             

A Acopamec não começou com um prédio; começou com essas pessoas que iam às casas, às poucas escolas que existiam e às ruas para conhecer a realidade social e a condição de ensino das crianças. Minha mãe, foi professora das Escolas Comunitárias, chamava-se Elzinha, e junto com Gildásio, Dona Mirian e Josélia iniciaram o trabalho que transformou a história do bairro e, por consequência, a história da minha família também.

Minha irmã fez curso na área de administração e datilografia na Acopamec. Na época não tinha computador. Depois, ela fez o curso de assistente em consultório dentário e, a partir daí, foi indicada pra trabalhar num consultório. Hoje, ela ainda trabalha na área de saúde e é atendente em uma clínica. Meu irmão também fez vários cursus na Acopamec e atualmente trabalha como supervisor de uma empresa de telefonia, graças a tudo que aprendeu e viveu aqui.
Como eu sou o mais velho, não havia curso para minha idade. Mas surgiu uma vaga de trabalho na Acopamec, e como eu tinha feito o segundo grau com o curso técnico de Administração e Controle, eu me adequava ao cargo. Foi o meu primeiro emprego de carteira assinada. Tudo que eu tenho agora, tudo que eu sou, eu devo a essa instituição. São mais de 15 anos de trabalho.
Eu acredito que a Acopamec é vista por muitas famílias como a salvação, é a mão estendida que pode salvar as pessoas. O seu diferencial é não desistir do jovem. Porque, por diversas vezes, o que os pais não têm condição de oferecer, a Acopamec proporciona. Muitos jovens que não têm condição de fazer um curso fora podem fazer aqui. O jovem que não tem como procurar o primeiro emprego na cidade pode se inscrever aqui. Minha mãe é falecida, mas muitos jovens e adultos já com família, até hoje, são gratos pelo que ela fez.
Como eu trabalho na parte financeira, a preocupação para os próximos anos é a sobrevivência do trabalho, porque a cada dia está mais difícil conseguir recursos. O que mais me impressiona é que a gente não para, não desiste, porque a obra é grande. Nós tínhamos muita ajuda do exterior, mas agora nós estamos sobrevivendo principalmente de financiamento daqui do Brasil, que é mais difícil ainda de conseguir, porque tem muita burocracia. Mas eu acredito que a Acopamec será a salvação de muita gente por muito, muito tempo.
Acopamec begon niet met een gebouw; het begon met mensen die naar de huizen gingen, om de weinige scholen die bestonden en op straat de sociale werkelijkheid en schoolopleiding van de kinderen te leren kennen. Mijn moeder, Elzinha, was lerares in de gemeenschapschool, en samen met Gildásio, Dona Mirian en Josélia begonnen ze met het werk dat de geschiedenis van de wijk transformeerde en zo ook de geschiedenis van mijn familie.
Mijn zus volgde de cursus administratie en typen (het was nog de tijd van dactylografie) in Acopamec. Op het moment hadden we geen computer. Toen volgde ze de cursus assistent tandheelkundige en van daaruit werd ze aangesteld om te werken in de gezondheiszorg-onthaal. Vandaag werkt ze nog steeds in de gezondheidszorg en is begeleider in een kliniek. Ook mijn broer deed verschillende cursussen in Acopamec en werkt momenteel als supervisor voor een telefoonmaatschappij, met dank voor alles wat hij hier beleefd heeft.
Omdat ik de oudste ben, was er geen cursus voor mijn leeftijd. Maar er ontstond een vacature in Acopamec, en daar ik de tweede graad van het technisch onderwijs van beheers- en controlesysteem had gedaan, melde ik me voor die functie. Het was mijn eerste werk met een getekend contract. Alles wat ik nu heb, alles wat ik ben, heb ik te danken aan die instelling. Ik werk er nu al meer dan 15 jaar.
Voor vele families wordt Acopmec als een reddingsplank gezien, een uitgestoken hand die mensen kan redden. Het verschil zit hem in het niet opgeven van de jongeren. In vele gevallen kunnen de ouders niet bieden wat Acopamec te bieden heeft. Veel jonge mensen die niet in staat zijn om een ​​cursus buiten de wijk te volgen kunnen dat hier doen. De jongere die op zoek gaat naar een eerste baan kan zich hier aanmelden. Mijn moeder is overleden, maar veel jongeren van toen, nu getrouwd en met kinderen, zijn vandaag de dag, nog steeds dankbaar voor wat ze deed.
Daar ik werk in de financiële afdeling weet ik wat de zorg voor de komende jaren van het voortbestaan ​​van Acopamec is, want elke dag is het moeilijker om middelen te krijgen. Wat me verbaast is dat we niet stoppen, niet opgeven, want het werk is groot. We hadden veel hulp van buitenaf, maar nu zijn we hoofdzakelijk aangewezen op het financieren uit Brazilië, wat nog moeilijker te realizeren is door de enorme bureaucratie. Maar ik geloof dat Acopamec de redding zal blijven van vele mensen voor een lange, lange tijd.