Een nieuwsbrief met opnieuw heel wat
fotomateriaal. Nieuws over de brunch in Leest, het skypegesesprek met de school
in Vichte, de eerste les internationaal koken en Sandro doet zijn verhaal over
25 jaar Acopamec.
Um novo boletim com fotos e
informações sobre a Acopamec. Notícias sobre o brunch em Leest, conversa via
Skype com a escola em Vichte, primeira aula de culinária internacional e Sandro
conta a sua história de 25 anos Acopamec.
BRUNCH IN LEEST
De jaarlijkse brunch in Leest was
weer eens een succes dank zij een grote groep medewerkers en de vormelingen (zie
foto op het eind) die instonden voor de bediening. Leen Ardui met haar kinderen
stond er met de info- en verkoopstand van Acopamec. Aan allen een grote dank en
proficiat.
O brunch anual de Leest foi de novo um sucesso. Graças a grande organização e a ajuda dos confirmantes (ver foto final) foi possível ajudar 4 projetos, entre eles a Acopamec. Leen Ardui com seus filhos apresentaram info sobre Acopamec e artigos para vender. Nossos sinceros agradecimentos às associações de Leest.
O brunch anual de Leest foi de novo um sucesso. Graças a grande organização e a ajuda dos confirmantes (ver foto final) foi possível ajudar 4 projetos, entre eles a Acopamec. Leen Ardui com seus filhos apresentaram info sobre Acopamec e artigos para vender. Nossos sinceros agradecimentos às associações de Leest.
SKYPE ‘DE
BEUKENNOOT’ UIT VICHTE – CONVERSA VIA SKYPE COM ESCOLA EM VICHTE
Door Karel Demeulemeester, directeur.
Op 11/4/2016 had er via Skype een virtuele ontmoeting plaats tussen
kinderen van Salvador de Bahia (organisatie Acopamec) en Vichte (Anzegem
Gemeenteschool de Beukennoot). De Braziliaanse kinderen leerden ons de Samba.
De Vlaamse kinderen leerden een choreografie op de muziek van Justin Bieber
(Sorry) We dansten samen, al was er vijf uur verschil in de tijdrekening
en zaten we 9000 km van elkaar.
Voor de Braziliaanse kinderen uit de favela’s van Salvador de Bahia was
het heel vroeg opstaan vanmorgen. Om 7u30 dienden ze al in het opvangcentrum
Acopamec te zijn voor een virtuele ontmoeting met hun Vichtse
leeftijdsgenoten uit het zesde leerjaar B. In Vichte was het 12u30 als alle
zesdeklassers van 6B verzameld waren in de computerklas.
Op beide plaatsen stond een cameraatje met micro gericht naar de
kinderen. Onze kinderen begonnen met een dansje op het lied “Sorry” van Justin
Bieber… iets wat ze geleerd hadden ter voorbereiding van het schoolfeest.
We kregen groot applaus van de Braziliaantjes. Daarna werd het dansje
door onze Gaëlle en Anouck aangeleerd aan de Braziliaanse kinderen. Al gauw
zagen we dat de kinderen ginder heel vlug het ritme en de beweging machtig
waren. Mooi hoe we samen konden dansen (zie film).
Daarna mochten zij een dansje wagen. Op een eenvoudig melodietje
brachten ze een mooie samba-dans. Heupen wiegen, handjes ritmisch bewegen,
voeten kleine stapjes laten maken… mooi! Daarna leerden ze ons de dans en
bewogen we weer samen… een heel ontroerend moment!!! Kinderen op twee
verschillende continenten die elkaar ontmoeten door dans!
"Het was magisch, ondanks de afstand en het tijdsverschil van vijf
uur", vervolgt directeur Demeulemeester. "Zo'n Skype-contacten zouden
in iedere school verplicht moeten worden. Het hoort bij het beste van wat ik de
voorbije jaren in mijn carrière in het onderwijs meemaakte."
No dia 11 de
abril tivemos um encontro virtual via Skype entre os alunos de Salvador da
Bahia (organização Acopamec) e Vichte (Escola De Beukennoot). As crianças
brasileiras nos ensinarem Samba. As crianças flamengas mostraram uma
coreografia com a música de Justin Bieber (Sorry). Nós dançamos juntos, apesar
cinco horas de diferença e uma distancia de 9000 km.
Para as crianças brasileiras das favelas de Salvador da
Bahia ainda era muito cedo pela manhã. As 7:30h elas tinham que estar presente
na Acopamec para uma reunião virtual com as crianças de Vichte. Em Vichte foi
12:30h quando todos os alunos da sexta série de 6B se reuniram no laboratório
de informática.
Nossos alunos começaram a dançar "Sorry", de Justin Bieber, algo que tinham aprendido em preparação para a festa escolar.Recebemos grande aplauso dos brasileiros. Em seguida, a dança foi ensinada para as crianças brasileiras por nosso Gaëlle e Anouck. Logo vimos que elas estavam com o ritmo e movimento. Que bom podermos dançar juntos! (ver filme)
https://www.youtube.com/watch?v=v7jFJmTNf7M&feature=share
Em seguida, elas nos mostraram uma bela dança, samba. Quadris balançando e mãos movimentando-se ritmicamente, com os pés fazendo pequenos passos ... lindo! Depois, elas nos ensinaram a dança e voltamos a dançar juntos ... um momento muito emocionante !!! Crianças em dois continentes diferentes que se reuniram através da dança!
"Foi mágico, apesar da distância e da diferença de cinco horas", continua o diretor Demeulemeester. "Tais contatos do Skype deve ser obrigatório em todas as escolas. Pertence ao melhor do que eu experimentei em minha carreira na educação nos últimos anos."
http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-anzegem/leerlingen-dansen-voor-braziliaantjes-a2672745/
Nossos alunos começaram a dançar "Sorry", de Justin Bieber, algo que tinham aprendido em preparação para a festa escolar.Recebemos grande aplauso dos brasileiros. Em seguida, a dança foi ensinada para as crianças brasileiras por nosso Gaëlle e Anouck. Logo vimos que elas estavam com o ritmo e movimento. Que bom podermos dançar juntos! (ver filme)
https://www.youtube.com/watch?v=v7jFJmTNf7M&feature=share
Em seguida, elas nos mostraram uma bela dança, samba. Quadris balançando e mãos movimentando-se ritmicamente, com os pés fazendo pequenos passos ... lindo! Depois, elas nos ensinaram a dança e voltamos a dançar juntos ... um momento muito emocionante !!! Crianças em dois continentes diferentes que se reuniram através da dança!
"Foi mágico, apesar da distância e da diferença de cinco horas", continua o diretor Demeulemeester. "Tais contatos do Skype deve ser obrigatório em todas as escolas. Pertence ao melhor do que eu experimentei em minha carreira na educação nos últimos anos."
http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-anzegem/leerlingen-dansen-voor-braziliaantjes-a2672745/
INTERNATIONAAL KOKEN – CULINARIA INTERNATIONAL
De eerste kookles in de reeks
internationale keuken zit erop. We ‘gingen’ naar Italië en maakten een
‘gazpacho’ en lasanha. De 18 nieuwe leerlingen waren heel enthousiast en kijken
al uit naar de volgende afspraak in mei. De
klanten van het restaurant genoten van de maaltijd.
Na primeira aula de culinária na área
da cozinha internacional fizemos um ‘passeio’ para a Itália. Preparamos um
"gazpacho" e lasanha. Os 18 novos alunos foram muito animados e já ansiosos
para a próxima aula, em maio. Os clientes do restaurante aprovaram bem a comida.
25 JAAR
ACOPAMEC – 25 ANOS ACOPAMEC: SANDRO ROBERTO LIMA SANTOS
A
Acopamec não começou com um prédio; começou com essas pessoas que iam às casas,
às poucas escolas que existiam e às ruas para conhecer a realidade social e a
condição de ensino das crianças. Minha mãe, foi professora das Escolas
Comunitárias, chamava-se Elzinha, e junto com Gildásio, Dona Mirian e Josélia
iniciaram o trabalho que transformou a história do bairro e, por consequência,
a história da minha família também.
Minha irmã fez curso na área de
administração e datilografia na Acopamec. Na época não tinha computador.
Depois, ela fez o curso de assistente em consultório dentário e, a partir daí,
foi indicada pra trabalhar num consultório. Hoje, ela ainda trabalha na área de
saúde e é atendente em uma clínica. Meu irmão também fez vários cursus na
Acopamec e atualmente trabalha como supervisor de uma empresa de telefonia,
graças a tudo que aprendeu e viveu aqui.
Como eu sou o mais velho, não havia
curso para minha idade. Mas surgiu uma vaga de trabalho na Acopamec, e como eu
tinha feito o segundo grau com o curso técnico de Administração e Controle, eu
me adequava ao cargo. Foi o meu primeiro emprego de carteira assinada. Tudo que
eu tenho agora, tudo que eu sou, eu devo a essa instituição. São mais de 15
anos de trabalho.
Eu acredito que a Acopamec é vista por
muitas famílias como a salvação, é a mão estendida que pode salvar as pessoas.
O seu diferencial é não desistir do jovem. Porque, por diversas vezes, o que os
pais não têm condição de oferecer, a Acopamec proporciona. Muitos jovens que
não têm condição de fazer um curso fora podem fazer aqui. O jovem que não tem
como procurar o primeiro emprego na cidade pode se inscrever aqui. Minha mãe é
falecida, mas muitos jovens e adultos já com família, até hoje, são gratos pelo
que ela fez.
Como eu trabalho na parte financeira,
a preocupação para os próximos anos é a sobrevivência do trabalho, porque a
cada dia está mais difícil conseguir recursos. O que mais me impressiona é que
a gente não para, não desiste, porque a obra é grande. Nós tínhamos muita ajuda
do exterior, mas agora nós estamos sobrevivendo principalmente de financiamento
daqui do Brasil, que é mais difícil ainda de conseguir, porque tem muita
burocracia. Mas eu acredito que a Acopamec será a salvação de muita gente por
muito, muito tempo.
Acopamec begon niet met een
gebouw; het begon met mensen die naar de huizen gingen, om de weinige scholen
die bestonden en op straat de sociale werkelijkheid en schoolopleiding van de kinderen
te leren kennen. Mijn moeder, Elzinha, was lerares in de gemeenschapschool, en
samen met Gildásio, Dona Mirian en Josélia begonnen ze met het werk dat de
geschiedenis van de wijk transformeerde en zo ook de geschiedenis van mijn
familie.
Mijn zus volgde de cursus administratie en typen (het
was nog de tijd van dactylografie) in Acopamec. Op het moment hadden we geen
computer. Toen volgde ze de cursus assistent tandheelkundige en van daaruit
werd ze aangesteld om te werken in de gezondheiszorg-onthaal. Vandaag werkt ze
nog steeds in de gezondheidszorg en is begeleider in een kliniek. Ook mijn
broer deed verschillende cursussen in Acopamec en werkt momenteel als
supervisor voor een telefoonmaatschappij, met dank voor alles wat hij hier
beleefd heeft.
Omdat ik de oudste ben, was er geen cursus voor mijn
leeftijd. Maar er ontstond een vacature in Acopamec, en daar ik de tweede graad
van het technisch onderwijs van beheers- en controlesysteem had gedaan, melde
ik me voor die functie. Het was mijn eerste werk met een getekend contract.
Alles wat ik nu heb, alles wat ik ben, heb ik te danken aan die instelling. Ik
werk er nu al meer dan 15 jaar.
Voor vele families wordt Acopmec als een reddingsplank
gezien, een uitgestoken hand die mensen kan redden. Het verschil zit hem in het
niet opgeven van de jongeren. In vele gevallen kunnen de ouders niet bieden wat
Acopamec te bieden heeft. Veel jonge mensen die niet in staat zijn om een
cursus buiten de wijk te volgen kunnen dat hier doen. De jongere die op zoek gaat
naar een eerste baan kan zich hier aanmelden. Mijn moeder is overleden, maar
veel jongeren van toen, nu getrouwd en met kinderen, zijn vandaag de dag, nog
steeds dankbaar voor wat ze deed.
Daar ik werk in de financiële afdeling weet ik wat de
zorg voor de komende jaren van het voortbestaan van Acopamec is, want elke
dag is het moeilijker om middelen te krijgen. Wat me verbaast is dat we niet
stoppen, niet opgeven, want het werk is groot. We hadden veel hulp van buitenaf,
maar nu zijn we hoofdzakelijk aangewezen op het financieren uit Brazilië, wat
nog moeilijker te realizeren is door de enorme bureaucratie. Maar ik geloof dat
Acopamec de redding zal blijven van vele mensen voor een lange, lange tijd.